ചില കലപിലകള്‍

എന്‍റെ ഡയറികുറിപ്പുകളെ എന്ത് പേരിട്ടു വിളിക്കണം എന്നെനിക്കു അറിയില്ലായിരുന്നു.വികാരങ്ങളെന്നോ....അതോ വിചാരങ്ങളെന്നോ...????തല്‍കാലം വിവേകമുള്ള വികാരങ്ങളെന്നു സ്വയം വിളിക്കാം.....എന്‍റെ വികാരങ്ങളെല്ലാം ഡയറിക്കുള്ളില്‍ കിടന്നു വീര്‍പ്പുമുട്ടി.പുറം ലോകം കാണാതെ അവ കലപില കൂട്ടി പരാതിപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി.ഞങ്ങള്‍ക്കും വേണം സ്വാതന്ത്ര്യം എന്ന്...!!! ഞാന്‍ പുറത്തു പോകുമ്പോള്‍ അവയെ കൂടെ കൂട്ടിയില്ല.എന്തിനാ വെറുതെ?എന്നാലും,എനിക്കവയോട് നീതി പുലര്തെണ്ടേ?എത്ര കാലമായി സ്വരുക്കൂട്ടി വച്ച എന്‍റെ ആശയങ്ങളും,വിചാരങ്ങളും,വികാരങ്ങളും,ദു:ഖങ്ങളും,സന്തോഷങ്ങളും,സ്നേഹവും എല്ലാം നിറഞ്ഞതാണ് അവ?

വെറുതെയിരിക്കുമ്പോള്‍,ഒരിക്കല്‍ പ്രിയതമന്റെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു..."ഞാനിവയെ ആര്‍ക്കെങ്കിലും ഏല്‍പ്പിച്ചു കൊടുക്കും..." മൂപ്പര് കളിയാക്കി.."ഭ്രാന്തു മനസ്സില്‍ തന്നെ വച്ചോ..നീയെന്താ നിന്റെ ഡയറിയെ കെട്ടിച്ചു വിടാന്‍ പോകുന്നോ?" അയ്യേ! ഇത്രയും ചെറുതാക്കി കാനെണ്ടിയിരുന്നില്ല.അതിനെ.ചിലതൊക്കെ അടുക്കി പെറുക്കി,വീണ്ടും എഴുതിക്കൂട്ടി ,കിട്ടിയ മേല്‍ വിലാസതിലോക്കെ അയച്ചു കൊടുത്തു.പോയ സ്പീഡില്‍ തന്നെ തിരിച്ചെത്തി.വേണ്ടായിരുന്നു.ഇത്തിരി ആര്‍ഭാടമായി പോയി..വീണ്ടും,ചില ലോട്ട്ലോടുക്ക് വിദ്യകളൊക്കെ പയറ്റി ....ചിലതൊക്കെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു വന്നിരിക്കുന്നു...!!!!! ലോകം പിടിച്ചടക്കിയ സന്തോഷം..!!! എന്നാലും പോര...എല്ലാം വിചാരിച്ചത് പോലെ ഭംഗിയായില്ല.. ഇനിയും,ഒരുപാടവശേഷിക്കുന്നു,വിശ്വസിച്ചു ഏല്‍പ്പിക്കാന്‍ ആരുമില്ലാതെ..ഏയ്!ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷ കൈ വിടില്ല.ആത്മവിശ്വാസം എന്നോ,അഹങ്കാരമെന്നോ,അത്യാഗ്രഹം എന്നോ...എന്ത് വേണമെങ്കിലും അതിനെ വിളിക്കാം...

തന്നിലെക്കൊതുങ്ങിക്കൂടി ഒരുപാടു മനക്കോട്ട കെട്ടി."അടുത്തത് എഴുതിയോ?എന്നാണ് വായിക്കാന്‍ കിട്ടുക?"എന്നൊക്കെ മുറവിളി കൂട്ടുന്ന ഒരു ആരാധകവൃന്ദം...!!! അതിന്റെ നടുവില്‍ ശ്വാസം മുട്ടി നില്‍ക്കുന്നതിനു പകരം "ചിക്കനെന്താ ഫ്രൈ ചെയ്യാത്തെ?ബ്രെഡ്‌ നെയ്യില്‍ പൊരിച്ചാല്‍ മതി." എന്നൊക്കെയുള്ള പതിവു കല്പനകളില്‍ ഞാന്‍ ഞെരുങ്ങിയമര്‍ന്നു....

എല്ലാത്തിനും പുറമെ, ഡയറികുറിപ്പുകള്‍ സംഘടിച്ചു സമരം തുടങ്ങി.കുത്തിയിരിപ്പു,ഘൊരാവോ,നിരാഹാരം,ഇറങ്ങിപ്പോക്ക്,മുദ്രാവാക്യം വിളി....എല്ലാം തകൃതിയായി നടന്നു.ഇറങ്ങിപ്പോയവയെ തപ്പിപിടിച്ച് ചേര്ത്തു വച്ചു ഞാന്‍ ഒരു തുറന്ന ചര്‍ച്ചക്കും തയ്യാറായി.അവയ്ക്ക്,ഞാന്‍ ഇനിയും കൂടുതല്‍ വായ്തോന്നിയത് ,എഴുതി ഡയറിയില്‍ കുത്തി നിറയ്ക്കുമോ, എന്നാണ് സംശയം.പഴയവയ്ക്ക് അവരുടെ നിലനില്‍പ്പിന്റെ പ്രശ്നം..... അവര്‍ക്കും,അവരുടെ നിലനില്‍പ്പ്‌ നോക്കണ്ടേ?അല്ല,പിന്നെ...എന്കില്‍ പിന്നെ ഇതിനൊരു പരിഹാരം കണ്ടെത്തിയിട്ടു തന്നെ കാര്യം....

അപ്പോഴാണ് ബ്ലോഗ് എന്ന ഒരു സംഭവം ഉണ്ടെന്നു അറിയുന്നത്.എന്തും എഴുതാത്രേ..ഹൊ!സന്തോഷം കൊണ്ടെനിക്കിരിക്കാന്‍ വയ്യേ!! ഒരുകൈ നോക്കാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.വിശദമായി അന്വേഷിച്ചപ്പോഴാണ് അറിയുന്നത്....ഇതു തുടങ്ങിയിട്ട് കാലം കുറച്ചായി.മുളച്ചു പൊങ്ങി,തഴച്ചു വളര്‍ന്നു..ഓരോരുത്തര്‍ മഹാ വട വൃക്ഷങ്ങള്‍ ആയിതീര്‍നിരിക്കുന്നു....ഇവിടെ,വെറുതെ ഇരുന്നു തിന്നു മുടിപ്പിച്ചു,ടി.വി.കണ്ടു കാലം എത്ര വേസ്റ്റ് ആക്കി????...നഷ്ട ബോധം തലപൊക്കി. ഊം...ഒന്നു നോക്കി കളയാം..

പ്രീത,കുറച്ചു നാളായി,പിന്നില്‍ നിന്നും ഉന്താന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്.....ചുരുങ്ങിയത്,പ്രീതയോടെന്കിലും അല്പം നീതി പുലര്തണ്ടേ? തുടങ്ങിക്കളയാം...നെറ്റില്‍ കയറി വാശിയോടെ ,മൊഴി ഡൌണ്‍ലോഡ് ചെയ്തു.തറ,പറ ഐശ്വര്യമായി തന്നെ എഴുതി പഠിച്ചു.....അങ്ങനെ ഞാനും തുടങ്ങി,ഒരു ബ്ലോഗ്....നാമകരണം നടത്തി.അങ്ങേയറ്റത്തെ പൈങ്കിളി പേരായി പോയി..പക്ഷെ,പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല.അല്ലേലും,എനിക്കീ പൈങ്കിളി ചായ്‌വ് പണ്ടേ ഉള്ളതാ.ഇനി,പേരു മാറ്റാന്‍ പറ്റില്ല.ഉള്ളത് കൊണ്ടു ഓണം പോലെ.വച്ചു കാച്ചാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.മുന്നോട്ടു വച്ചകാല് പുറകോട്ടില്ല.ഞാനും പോസ്റ്റി....ഇതാരും തിരിച്ചയക്കില്ലല്ലോ...

എന്നാലും,ഇവിടെയും കമന്റ്നെ പേടിക്കണം....രണ്ടാമത്തെ പോസ്റ്റ്‌ ആയപ്പോഴേക്കും ഒരു "മരമാക്രി" ചേട്ടന്‍ വന്നു..കമന്റ് ഇട്ടു..."ഇതോ മലയാള ഭാഷ താന്‍ മാദക ഭംഗി"??? വായിക്കുക,പ്രതികരിക്കുക... എന്ന്...കാലമാടന്‍!!! ദുഷ്ടന്‍!! ഒരു തുടക്കകാരിയോടു ഈ ചതി വേണമായിരുന്നോ? മുന്പിന്നോട്ടു ആലോചിക്കാതെ ആ കമന്റ് അങ്ങ് ഡിലീറ്റ് ചെയ്തു.പിന്നീട് എല്ലാ ബ്ലോഗിലും കയറിയിറങ്ങി നോക്കിയപ്പോഴാണ് മൂപ്പര് എല്ലാത്തിലും കേറി ഈ സെയിം കമന്റ് ഫോട്ടോസ്റ്റാറ്റ് എടുത്തു പതിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു...അമ്പട..!! ഒന്നുകൂടി വരികള്‍ക്ക് ഇടയിലൂടെ വായിച്ചു നോക്കിയപ്പോഴാണ് പിടികിട്ടിയത്,എന്‍റെ പോസ്റ്റ്‌ നു കമന്റ് എഴുതിയതല്ല...മൂപ്പര്,മൂപ്പരുടെ പോസ്റ്റ്‌ നു പരസ്യം ഒട്ടിച്ചതാനെന്നു...എന്തൊരു ഐഡിയ?.....അല്ലേലും,എനിക്കീ കമന്റ്നെ പേടിക്കേണ്ട കാര്യം എന്താ? ഓ... പിന്നെ..പേടിയേ..അതും എനിക്ക്...എനിക്കൊരു ചുക്കിനേം പേടിയില്ല...ഞാന്‍ എനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത്‌ ചെയ്യും....